Wspólny Powiat - bezpłatna gazeta kulturalno-informacyjna

W okresie międzywojennym Felicja Witkowska jedynego w Milanówku zakładu fotograficznego, była nieformalnym, ale rzeczywistym fotokronikarzem dziejów Milanówka, rejestrującym zarówno w swym atelier, jak również przenośnym aparatem, całe życie mieszkańców i osiedla. Nie było zdarzenia w życiu Milanówka, które umknęło by obiektywowi jej aparatu. Urodziny, chrzciny, uroczystości I Komunii, śluby, pogrzeby, uroczystości państwowe, wycieczki szkolne, obozy harcerskie, imprezy kulturalne i sportowe, jubileusze, spotkania, każdy etap rozwoju osiedla i jego dumy - zakładów jedwabniczych... Każdy, kto wyrabiał dowód, paszport czy legitymację był klientem Felicji Witkowskiej. Uważni czytelnicy wydanych w ostatnich latach książek nt. Milanówka łatwo mógł zauważyć, że wśród ilustrujących te dzieła fotografii jest wiele z adnotacją, że wykonała je Felicja Witkowska. W rzeczywistości w książkach tych zdjęć jej autorstwa jest znacznie więcej, dotyczy to np. wszystkich widokówek z wpisanymi ręcznie  na emulsji szklanych negatywów objaśnieniami - "Milanówek - Willa Zosin", "Wjazd do Milanówka", "Milanówek - Pens. Perełka", "Milanówek - EKD" itp. - jak również wielu fotografii pokazujących uroczystości zbiorowe, zebrania notabli, czy też portrety mieszkańców. Od niej też pochodzi wiele zdjęć rodzinnych, udostępnionych autorom książek (m.in. do książki „Kiedy Milanówek był stolicą...") przez starych mieszkańców Milanówka z prywatnych archiwów.

Ta kronikarska działalność Felicji Witkowskiej trwała w Milanówku przez lat ponad trzydzieści, od początków lat dwudziestych do połowy pięćdziesiątych. Wtedy to, nie wytrzymując podatkowych szykan, jakim zaczęto poddawać prywatne przedsiębiorstwa, nawet tak małe jak jednoosobowa firma "Foto-Witkowska", zakład sprzedała. Nowy właściciel też długo nie wytrzymał, bo niewiele później wysłużone drewniane atelier zostało rozebrane, a na jego miejscu powstały pawilony usługowe i sklepowe (przy obecnej ul. Dworcowej). Niestety, wraz z likwidacją zakładu nastąpił również przepadek ogromnego archiwum tysięcy szklanych negatywów. Pochowana została na milanowskim cmentarzu. Jej mąż, Józef Witkowski (1898-1928), był pierwszym naczelnikiem milanowskiej poczty