Wspólny Powiat - bezpłatna gazeta kulturalno-informacyjna

Ród Jabłońskich wywodzi się z Jabłoni w dawnej Ziemi Biel­skiej na Podlasiu. W 1868 roku ojciec Jul­iana - Józef przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął pracę zarobkową, ożenił się i gdzie na świat przyszedł przyszły budowniczy wielu willi milanowskich - Julian. Po zdobyciu wykształcenia technika budowlanego Julian pracował na wielu warszawskich budowach przełomu wieku, m.in. brał udział w pracach przy budowie Politechniki Warszawskiej (1895-1898), przy remontach pałaców Kronenberga, Saskiego, kamienic przy ul. Wareckiej, klasztorów i kościołów. W 1901 r. zawarł związek małżeński z Joanną Kaczyńską, córką urzędnika. Zamieszkali w Warszawie przy ulicy Grzybowskiej. Tu urodziło się im dwoje dzieci.

W Julianie odezwała się krew przodków. Zapragnął mieć domek z ogródkiem i kawałkiem sadu. Drugim czynnikiem wspiera­jącymi decyzję o opuszczeniu Warszawy - był stan zdrowia syna, któremu lekarz zalecał ciągłe przebywanie w okolicy leś­nej.

Przeglądając ogłoszenia w Kurierze Warszawskim Julian natknął się na anons zawiadamiający o parcelach leśnych w Milanówku-Grudowie. Za fundusze pozostałe z posagu żony oraz własne oszczędności zakupił - na przełomie 1904/1905 roku - tereny pomiędzy ulicami (dzisiejszymi) Fiderkiewicza, Grudowską, Długą do linii wyznaczonej willami Oleńka - Górnolesie. Zrazu zamieszkał w drewnianym domku stojącym na posesji należącej do Marii Suchorzewskiej, następnie - w latach 1909 - 1911 - wybudował, dla powiększającej się stale rodziny, piętrowy dom, noszący potem adres Graniczna nr 19, a nazwany willą Lilla Weneda. Dom pozostawał w rękach rodziny przez 87 lat i został rozebrany przez następnego właściciela, w 1998 roku. W latach 1905 - 1946 Julian Jabłoński był budowniczym wielu domów w Milanówku, m in. powstały wille m.in.: Ala - ul. Długa, Potęga - Droga Królewska, Zosin, Hygea, itd.

Julian Jabłoński udzielał się także w milanowskim życiu publicznym i na niwie społecznej. Po utworzeniu w 1920 r gminy Milanówek-Letnisko, był radnym I i II kadencji. Był także członkiem  Komitetu Budowy Kościoła oraz Szkoły Powszechnej nr 1, która w 1926 roku otrzymała patrona w osobie Ks. Piotra Skargi. Udział jego w tych przedsięwzięciach nie ograniczał się tylko do członkostwa, służył tu także swą wiedzą cenionego budowniczego.

Z czasem potrzeby rodzinne wzrastały, dlatego coraz to nowe place ulegały parcelacji. Na nich to Julian Jabłoński wraz ze swym najstarszym synem Romualdem konstruktorem, budowali domy jednorodzinne dla kolejnych nabywców. W ten sposób można dziś popatrzeć na domy przez nich zbudowane szczególnie przy ulicach Zawązkiej, Grudowskiej i Granicznej, Przez czas trwania okupacji niemieckiej małżonkowie Jabłoń­scy nie opuścili Milanówka, chroniąc i pomagając swym doro­słym dzieciom. Ostatnią zawodową pracą Juliana był powojenny remont pałacyku w Żółwinie (1946). Julian Jabłoński zmarł w Milanówku 23 lutego 1955 roku. Pochowany został na miejscowym cmentarzu. Sześć lat później spoczęła obok niego jego żona Joanna.

Odchodzą ludzie, zostają ich dzieła. Stoi Potęga, Ala, Hygea...