Wspólny Powiat - bezpłatna gazeta kulturalno-informacyjna

Absolwent Akademii Medycznej w Warszawie uczestniczył jako lekarz-chirurg w obronie Warszawy w 1939 r., a po kapitulacji W-wy kontynuował pracę w szpitalu PCK jako chirurg. Z ekipą lekarzy i pielęgniarek tego samego szpitala wziął udział w Powstaniu Warszawskim. W walce o życie ludzkie wyróżniał się wielką ofiarnością[1],        w czasie Powstania Warszawskiego był współorganizatorem 7 szpitali powstańczych, 14 ambulatoriów, kilkudziesięciu punktów sanitarnych.[2] Po upadku Powstania pierwszego października 1944 roku szpital PCK wraz z grupą około 100 rannych powstańców i resztkami ocalonego mienia szpitalnego załadowano na podwody i ewakuowano do Milanówka, gdzie w willi „Gloria" (ul. Warszawska 14) na długie lata szpital znalazł swoją przystań jako Szpital Rejonowy nr 3. Wraz z rannymi, personelem i częścią uratowanego sprzętu medycznego do Milanówka dotarł również dr Królikowski i jego siostra Janina (w charakterze pielęgniarki), aby pozostać w mieście na zawsze. Przez kolejne lata dr Królikowski zwany złotą rączką pracował w nim jako chirurg, następnie jako ordynator. Był również wojewódzkim konsultantem ds. chirurgii. Jego wielkiego talentu i umiejętności posługiwania się skalpelem doświadczyło wielu mieszkańców Milanówka. Założył tu rodzinę i swoją ofiarną pracą na trwałe wpisał się w naszą milanowską rzeczywistość zyskując wdzięczność wielu mieszkańców, którym uratował życie. Dr Królikowski pochowany jest w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim.

[1] Dr med. Sabina Dembowska "Na każde wezwanie" (wspomnienia) Instytut Wydawniczy PAX 1976.

[2] Dr Danuta Grzelak "Krótki zarys historii Szpitala Czerwonego Krzyża" (rękopis w posiadaniu autora tej książki).