Wspólny Powiat - bezpłatna gazeta kulturalno-informacyjna

Aktorka, reżyser teatralny i pisarka, autorka kilku cenionych w okresie międzywojennym utworów dramatycznych (m.in. Sprawa Moniki, Powroty, Pryzmat), scenarzystka, recenzentka teatralna, autorka wspomnień Z lotu ptaka (PIW Warszawa 1968 r.), w których wiele miejsca poświęciła Milanówkowi w okresie międzywojennym i w czasie okupacji hitlerowskiej. Była córką Rufina Morozowicza i Walerii z Kotowiczów, żoną rzeźbiarza Jana Szczepkowskiego.

Jako aktorka zadebiutowała w 1898 r. w zespole objazdowym, ale talent jej szybko zauważono w W-wie, często więc występowała w wielu renomowanych teatrach (m.in. "Nowości", "Nowy"). Gościnnie grała w Krakowie, Poznaniu i innych miastach. Od pierwszych występów zyskała uznanie i popularność, w czym pomagały jej korzystne warunki fizyczne; nic więc dziwnego, że chętnie powierzano jej role zewnętrznie urodziwych postaci kobiecych. Grała m.in. Hankę w "Moralności pani Dulskiej", Dagmarę w "Samson i Dalila", Warię w "Wiśniowym sadzie". Jako autorka sztuk teatralnych zadebiutowała sztuką "Kabotyni" (1913).

Sztuki Morozowicz-Szczepkowskiej cieszyły się w okresie międzywojennym dużym powodzeniem. Największy rozgłos zyskała Sprawa Moniki (1932), którą w 1933 r. grano w Nowym Jorku po angielsku; ponadto tłumaczono ją na czeski, jidysz, portugalski, serbski. W Stanach Zjednoczonych doczekała się ekranizacji.  W latach 1945-47 Morozowicz-Szczepkowska prowadziła Warszawski Teatr Objazdowy "Problemy". Sztuki wystawiano głównie w sali Wedla. Morozowicz-Szczepkowska była również autorką powieści, jak "Twarz w lustrze" (1935) oraz wielu nowel, artykułów, współpracowała z takimi czasopismami, jak "Teatr" i "Bluszcz". Ceniono jej scenariusze filmowe, jak "Melodie duszy" (1918), "Sezonowa miłość" (wg Zapolskiej, 1918), "Wyrok życia" (1933).

W 2001 r. - z okazji 50-lecia uzyskania przez Milanówek praw miejskich - amatorski zespół teatralny MOK-u wystawił jej sztukę "Typ A". Inscenizacja spotkała się z życzliwym przyjęciem i kilkakrotnie pokazano ją w milanowskim Teatrze Letnim, w którym w okresie międzywojennym wystąpiła sama autorka.

Zmarła w 1968 r.; oboje z mężem spoczywają na Powązkach w Alei Zasłużonych.